ASV 3 kende tegen het altijd zware Bennekomse SV 1 een zware dag. De moed zat er op het eerste oog goed in, ondanks een aantal afzeggingen. Een goed doordacht logistiek plan leek op het eerste oog vooral door de Airborne-mars en andere activiteiten op de heiden in de problemen te komen. Helaas lag er een groter probleem op de loer: Wouter’s auto kreeg op de snelweg een klapband. Wouter’s innerlijke Max Verstappen ontvlamde en hij kon door zijn vakkundig besturing samen met Roy veilig op de parkeerplaats terecht komen. Helaas betekende dit wel dat wij met twee man minder konden opdagen.
Gelukkig voor ons bleek Paul bereidt om last-minute in te vallen in ons team. Helaas al verzwakt door afmeldingen van Koen, Murat en een uitzending van Jan maar daarmee niet minder gemotiveerd!
Klokslag 12.00 begonnen, op Paul na, onze zes hoofdrolspelers:
- Marc kwam niet zo lekker uit de opening. Als wit tegen de ijzersterke FM Rembrand Bruil had hij vervolgens moeite om een goed plan te vinden voor het middenspel. Na een positionele fout kwam Marc slechter te staan, waardoor hij besloot om wat risico te nemen om te proberen een pion te winnen Rembrand vond de weerlegging vrij gemakkelijk. Marc speelde nog even door, maar na een domme blunder, waardoor Marc een stuk verloor, heb Marc het opgegeven.
- Frank’s tegenstander speelde met wit het populaire Jobaava-London systeem: Het systeem lijkt weliswaar op het klassieke Londen-systeem maar waar wit met een paard op c3 zijn c- pion blokkeert (maar ondertussen wel Pb5 kan dreigen). Op zich kwam Frank daar heel goed uit maar kwam in een atypische stelling terecht waar zwart een sterk centrum leek te hebben dat wit echter met een tijdelijk stukoffer op kon blazen. Met een pion achter kwam Frank in een moeilijk middenspel waar wit eerst de overhand had maar Frank langzaam terugkwam.Helaas, in lichte tijdnood, overzag Frank een directe remise variant waar zwart onder opoffering van toren + loper met zijn dame eeuwig schaak kon geven. Toen Frank dit niet zag kon hij de dames ruilen, de pion meer houden en via een mooie truc nog Frank’s loper pakken. Helaas dus weer een nul.
- Bent speelde een gedegen pot tegen het Scandinavisch. Wit won een pion welke zwart niet kon terugpakken ten straffe van open lijnen op de niet-ontwikkelde koning van zwart. In een dame-arm middenspel bleef Bent te lang aan zijn pion hangen: door deze terug te geven zou hij een marginaal beter middenspel kunnen creëren. Na gemiste kansen door beide partijen kwam een wederzijdse zugzwang op het bord: de vrede werd getekend met eeuwig schaak op het midden van het bord.
- Erik speelde een stugge pot. Met een ware Franse koning, door dwang geëindigd op f8, had hij het met zwart erg zwaar. In de opening koos hij niet de beste variant waardoor hij steeds iets slechter kwam te staan. Het nadeel was achteraf kleiner dan Erik achter het bord dacht, maar resulteerde in een onvermijdelijke nul. Te passief verdedigen werd vakkundig afgestraft. En uiteindelijk verrekende Erik zich, wat een stuk kostte.
- Paul had de zware taak zowel Roy als Wouter te doen vergeten. Waar hij 20 minuten voordat de klok werd ingedrukt ingebeld werd door Theo, streek hij als ware Deus ex Machina neer op het vijfde bord. Zo imposant als Paul binnenkwam, zo voorzichtig ging hij ten strijde: in de opening gaf hij aan zwart al snel het openingsvoordeel terug. Creëerde weliswaar een vrijpion op b4 maar kreeg de mogelijkheid niet om deze aan het lopen te krijgen omdat ik me moest richten op zijn aanval door het midden waardoor hij een pion won. Kwam er niet meer aan te pas verloor 2e pion en gaf na zet 40 maar op.
- Remco speelde de Moderne Archangelsk tegen het Spaans. Remco zat heel lang in de theorie, waarbij hij het recent bekeken had en de tegenstander zes jaar terug. Stukken stonden over en weer. Toen het stof opgetrokken was had Remco zijn twee torens gegeven voor de dame maar stonden de stukken van wit beduidend minder harmonieus dan zwart’s stukken. De verbruikte tijd van wit begon hem parten te spelen: Remco’s tegenstander moest vanaf zet 25 op increment spelen en zijn 39e gaf een kwaliteit weg, waarna het enige volle punt binnen was.
- Ronnie speelde als invaller een goede partij op het zevende, maar paradoxaal genoeg laatste bord. Hij speelde tegen het Scandinavisch op het scherpst van de snede, mogelijkheden voor beide kleuren. Vermoedelijk is de partij nooit buiten het remisemarge geweest tot Ronnie doorkreeg vol op de winst te moeten spelen. Optioneel bedrogen dacht hij een krachtzet te spelen, maar helaas bleek de stelling hierna in te storten.
Hoewel er niet op 8 gespeeld werd, zijn Wouter en Roy toch nog gekomen om ons team een hart onder de riem te steken. De wedstrijd is verloren, maar ons team komt dit wel weer te boven!
Een 6,5-1,5 smaakt bitter, maar werd weggespoeld bij de Indonesiër. Op naar de volgende!
Verslag: Bent Schleipfenbauer