Afgelopen donderdag bereikte ons het bericht dat Anne Paul Taal op 70-jarige leeftijd is overleden.
ASV heeft met het overlijden van Anne Paul Taal een schaakvriend verloren, die veel heeft betekend voor de club. Uiteraard is het verlies van Anne Paul het grootst voor zijn vrouw, kinderen, kleinkinderen en verdere familie, maar ook bij ASV komt zijn wegvallen hard aan.
Anne Paul kwam begin 1982 bij ASV meespelen in de interne competitie. Hij speelde toen nog voor het eerste team van Amersfoort, dat in die tijd tussen de eerste en tweede klasse van de KNSB-competitie pendelde. Vanaf seizoen 1983-1984 stapte de gedreven dertiger definitief over naar ASV. ASV had er zo ook in de teams een sterke schaker bij. Anne Paul zou uiteindelijk ruim 35 jaar in de hoogste teams van ASV spelen. En ook in de interne competitie deed hij van zich spreken. Zo won Anne Paul in seizoen 1984-1985 de bekercompetitie van ASV.
Anne Paul Taal was echter niet alleen een fanatiek schaker. Daar waar hij kon, was hij ook als vrijwilliger actief. Zo was hij jarenlang teamleider van het team waarin hij speelde en later ook vele seizoenen non-playing captain van de lagere teams. Hij genoot er zichtbaar van met hoeveel passie ook op het laagste niveau voor de club gestreden werd. ASV was dan ook echt zijn club geworden.
Met zijn sociale hart was Anne Paul iemand die voor verbinding zorgde binnen de club. Anne Paul maakte makkelijk contact en had een grote belangstelling voor zijn clubgenoten en stond voor ze klaar als het iemand eens tegenzat in het leven. Dat luisterend oor werd door iedereen gewaardeerd.
Die eigenschap kwam hem ook van pas in alle rollen die hij in de loop der jaren vervuld heeft. En dat waren er naast het teamleiderschap veel. Zo was “AP” van 1992-1997 vice-voorzitter van ASV en lid van de promotiecommissie. Tientallen jaren maakte Anne Paul ook deel uit van de commissie die de teams samenstelde. In 2018 werd hij trainingscoördinator, nadat hij al weer jaren een van de vaste trainers van de liefhebbersgroep was. In die laatste rol was hij afgelopen seizoen nog actief.
Dat Anne Paul communicatief vaardig was, was geen toeval, want praten was zijn vak. En wat heeft ASV er veel baat bij gehad dat Anne Paul dat goed kon. Zeker na het maken van de teamindelingen moesten er nog wel eens ‘slecht-nieuwsgesprekken’ gevoerd worden. In bijna alle gevallen nam Anne Paul dat op zich. Hij had de gave om spelers, die een team lager ingedeeld waren, het gevoel te geven dat ze er juist op vooruitgegaan waren. Ook zorgde Anne Paul er met zijn aanstekelijke enthousiasme voor dat clubgenoten wilden meedoen of dat nou om het deelnemen aan trainingen en toernooien ging of om het kopen van loten op een feestavond. Tegen zijn babbel kon niemand op.
Naast het schaken had Anne Paul nog veel meer hobby’s. Tennis was daarvan wel de belangrijkste. En ook bij de tennisvereniging in zijn woonplaats deed Anne Paul meer dan alleen een balletje slaan. Zo was hij daar ook achter de bar te vinden en was hij actief in commissies. Stilzitten zat duidelijk niet in de genen van onze clubgenoot.
Of het nou bij het tennis was of bij het schaken voor Anne Paul was het sociale gebeuren om de sport heen het belangrijkste. Interne competitie speelde Anne Paul al jaren niet meer, maar tot een jaar of drie geleden kwam hij nog vrijwel elke donderdag even sfeerproeven op de clubavond. Dat eindigde altijd in een gezellig uurtje aan de bar. Zijn clubgenoten zullen Anne Paul dan ook niet alleen als schaker herinneren, maar ook als een boeiende verteller met prachtige anekdotes over het schaken in vroeger tijden, maar ook over andere onderwerpen, want hij was in veel onderwerpen geïnteresseerd. Wat zullen we die gesprekken missen. ASV zal zonder Anne Paul anders zijn, maar er zullen nog vaak herinneringen aan hem opgehaald worden. En zo zal “AP” nog lang bij ons zijn.
Anne Paul, we zullen je missen.
Rust in vrede
