Op 18 juli 2019 is op 70-jarige leeftijd Bob Sanders overleden
Het overlijden van Bob Sanders komt voor iedereen en dus ook voor zijn schaakvrienden van ASV als een grote schok. Onze club verliest in Bob een echte schaakliefhebber, die aanvankelijk het schaken beperkte tot de bedrijfsschaakcompetitie. Daar speelde hij trouw vijf partijen per jaar. Dat deed hij met veel plezier en een partij eindigde voor Bob nooit bij de beslissing van het duel. Graag analyseerde hij met zijn tegenstander en eventuele omstanders de partij om ervan te leren. Zeker als er betere schakers tips gaven, was Bob een leergierige luisteraar.
In het najaar van 2004 kwam Bob Sanders ook bij ASV spelen. Aanvankelijk speelde Bob als hij dat kon combineren met zijn werk als docent. Toen zijn werkzame leven achter hem lag, sloeg Bob geen clubavond over. De gezelligheid op de clubavond was voor hem heel belangrijk. Samen voor de partij bijpraten onder het genot van een kopje koffie deed hij graag. Hij was een van de bindende factoren in dat koffiemomentje. Daar betrok hij iedereen bij, jong en oud, man en vrouw, sterke en zwakke schaker. Altijd belangstellend in het wel en wee van de ander. En geïnteresseerd in veel onderwerpen.
Eenmaal achter het bord wilde Bob ook winnen. Hij had op het bord de vechtersmentaliteit van een topsporter, maar na de partij moest het toch vooral ook weer gezellig zijn. Naarmate Bob meer speelde, ging hij ook veel beter spelen. Dat kwam door de toenemende ervaring, maar ook door training. Bob was namelijk een gedreven deelnemer aan de schaaktraining op de maandagavond. In de liefhebbersgroep viel Bob op door zijn grote creativiteit om de oplossingen van de trainingsvraagstukken te vinden.
In die jaren speelde Bob Sanders ook graag mee in het laagste team van ASV in de OSBO-competitie. Hij zag er de humor wel van in dat hij ondanks vaak goede scores door de groei van zijn geliefde ASV elk jaar een team zakte.
De laatste jaren kon Bob door zijn rol als mantelzorger niet vaak meer op de clubavond zijn. Wel bleef hij trouw de trainingsavonden volgen. Ook volgde hij het wel en wee van zijn club en zijn clubgenoten. Vorig seizoen kwam er een periode ruimte om weer wat meer te spelen. Dat vond hij geweldig en hij genoot met volle teugen. Dit seizoen beperkte hij zich weer tot de trainingen, maar met de intentie om zodra dat kon weer naar de clubavond te komen. Het kwam dan ook als een donderslag bij heldere hemel dat dat moment er niet meer gaat komen. Enkele weken geleden kreeg hij volkomen onverwacht te horen dat hij ongeneselijk ziek was. Twee weken later overleed hij.
Zijn immer positieve instelling en zijn twinkelende ogen, die het plezier op zijn avondje uit verraadde, zullen we voortaan moeten missen. Net zoals zijn verhalen en zijn humor. Veel te vroeg kunnen we daar niet meer van genieten. We zullen het op de clubavond nog vaak over Bob hebben en aan hem denken.
Bob, we zullen je missen.
Rust in vrede.