Ruim op tijd in het denksportcentrum Noord in Apeldoorn aangekomen nuttigden we onze lunch. Inmiddels stroomden de bijna 70 schakers binnen. Vier rijen met borden met aan weerszijden de in totaal 8 teams. Op de tafels van de 1e rij elektronische met snoertjes. Hier werd gestreden in de meesterklasse. Ofwel: GM alert!
Alert waren wij ook. We weten inmiddels dat het gemiddelde ratingverschil niets zegt over de uitkomst van weer hoogstwaarschijnlijk taaie partijen. Deze opgebouwde wijsheid werd ook op deze speeldag weer waarheid. Het werd zwoegen en zweten. Het laatste vanwege het genoemde aantal spelers en de uitdagingen die we op bord voorgeschoteld kregen. De CO2 meter werd nauwlettend door de arbiter in de gaten gehouden wat maakte dat in de tweede helft van de strijd het ventilatiesysteem voor verkoeling en sterk hoorbare afleiding zorgde. Niet ideaal voor de concentratie, wel beter voor onze gezondheid.
Quirine kwam met zwart in een Koningsindiër terecht die wit wat agressief behandelde. De poging om dit te beteugelen leek goed te gaan echter onderschatte ze het naar eigen zeggen. Even later leek een stuk voor een aantal pionnen geven de enige weg om nog in de partij te blijven. De witspeler ging meedogenloos met zijn duidelijke plus om en zette de 1-0 voor de thuisclub op het wedstrijdformulier.
Paul zette de boel met wit zoals gebruikelijk rustig op. Won een pion met zijn dame en had deze wellicht naar de andere kant moeten brengen. Het thema van de middag tekende zich af: compensatie. Die had zijn tegenstander. Pionnetje kwam terug gevolgd door remise-aanbod. Gezien de ontwikkelingen op dat moment gaf Paul zijn vertrouwen aan ons om het goed te laten komen.
Jacques was met zwart in een Alapin in offermodus. Stuk op g3 tegen 4 pionnen. Eén van hen was zelfs doorgedrongen tot e3. Zag er mooi uit allemaal totdat hij onder lichte tijdsdruk miste dat het verdedigende Dg2 van wit ook mat dreigde op g7…En zo stond het ineens 2 ½ – ½ voor AMEVO. Winst leek ook ver weg gezien het overall beeld op dat moment.
Ronnie werd met wit verrast in een Chigorin. Rotzooide naar eigen zeggen wat op de damevleugel en kon een pion winnen. Hij sloeg echter de verkeerde. Geen man overboord maar het pakken van de andere zou waarschijnlijk een eenvoudige winst op hebben geleverd. Richting eindspel werd duidelijk dat de dochter van één van de aanwezige Grote Meesters het fenomeen compensatie goed snapte. Ronnie bleef een pionnetje voor maar berustte even later in puntdeling.
Bij Ivo was met zwart op dat moment een plusje te bespeuren. Eerder had hij wit mooi onder druk gezet door met Dc4 kort rokeren te verhinderen. Leverde een pion op maar ook hier compensatie, lees het nodige tegenspel. Ivo pareerde dit prima, wikkelde eerst af naar een toreneindspel met veel meer activiteit. Wit liet zich daarna verleiden tot drukvermindering en afwikkeling naar een verloren pionneneindspel. Nadat gezien werd dat onze teamgenoot dit prima behandelde gaf wit op. De tussenstand kwam daarmee op 3-2.
Vlak daarvoor had Steven remise aangeboden gekregen. De beslissing om door te spelen was de juiste. En inmiddels had Steven licht materiaal voordeel. Dit was met zwart ontstaan uit een geweigerd damegambiet en pionwinst op zet 16. Daarna werd een aantal stukken geruild, en kwam nog een pionwinst binnen handbereik. Ook deze keer had Steven echter flink wat tijd gebruikt in het eerste deel wat het lastige Toren+Loper tegen Toren+Paard eindspel niet makkelijker maakte. De 40 zetten werden gelukkig gehaald zonder kleerscheuren echter werd wit’s paard actief. Oppassen dus om niet aan de vork geprikt te worden. Die vorm van alertheid kostte opnieuw veel tijd en een tweede tijdnoodfase was een feit. Het paard werd geruild met de loper en het resterende toreneindspel speelde Steven keurig uit. Uw verslaggever speelde naast Steven en tekent aan dat de hele conversie van grote klasse was en heeft de partij bij zijn teamgenoot opgevraagd om ervan te leren. 3-3!
Michel leek minder tot aanzienlijk minder te staan en Roy was vrijwel de gehele partij in control. Vanuit een Schots gambiet maakte hij zijn tegenstander een pion afhandig. Hier geen sprake van compensatie. Echter afwikkeling naar een redelijk open stelling met alleen al het zware geschut op het bord maakte het punt binnenhalen niet eenvoudig. Net voor de tijd controle dacht Roy iets te lichtzinnig over een poging tot tegenspel. De pion was inmiddels voor wat activiteit teruggegeven en consolidatie van de stelling was niet moeilijk. Echter daarmee zouden winkansen ook aanzienlijk slinken. Daarom besloot Roy dames te ruilen, een pion te offeren en van daaruit af te wikkelen naar een toreneindspel met een pion minder maar wel met een veel actievere toren en koning. Objectief gezien remise maar met de mogelijkheid om zwart de fout in te laten gaan. De eerste twee lastige vragen werden door zwart uitstekend beantwoord. Bij de derde poging trok wit alsnog aan het langste eind. 4-3 en de hoop op een goede afloop bij Michel.
Hij speelde met wit een wat gekke partij en werd in de opening totaal verrast door het Blümenfeldgambiet. Zwart kreeg al snel positioneel de overhand en dirigeerde 2 paarden en een loper naar het centrum. Omzetting naar ongelijk materiaal was nodig. Zwart het loperpaar en wit een toren met pion. Vaak geen feest om de diagonale duivels in toom te houden. Later was ook nog een kwaliteitsoffer nodig. Leverde nog wel een pion op. En de oplettende lezer stelt vast dat dit een loper tegen 2 pionnen achter betekent. Zwart dacht echter wat gulzig te kunnen zijn en verslikte zich tijdens de roof van wat kleinood. Michel kreeg een gevaarlijke vrijpion. En in tijdnood ook een loper cadeau. Ineens een toreneindspel met een pion meer. Dit werd afgewikkeld naar een pionneneindspel. Met nog minder tijd op de klok ging het bij zwart bergafwaarts en in de één na laatste zet van de lange partij stond Michel ineens gewonnen. Een zwaar bevochten zege van 5-3 voor ons was het heuglijke feit.