Daar waar ons 2e gewend is als (mede-)favoriet te starten, zijn we ook gewend deze favorietenrol in de eerste rondes, al matchpunten strooiend, van ons af te schudden. Echter (tot nu toe) niet dit jaar!
Zonder ons vaste anker in elke storm, onze teamleider Bent (feestelijke verplichtingen) en met een 3-tal invallers, togen we de vierde ronde, verdeeld over een 3-tal koetsen naar Hoogeveen, achteraf bezien in een vooraf nooit gedachte, qua punten, evenwichtige goede verdeling van 100% – 83% – 87.5% per auto.
Deze, bijna 100% scores, waren vooraf natuurlijk door geen enkele site voorspeld, zeker niet wanneer je met drie invallers moet spelen. Echter leer ons de ASV-invallers kennen!
Aangekomen in Hoogeveen bleek ook de gastheer helaas niet in zijn sterkste opstelling te kunnen spelen. Ook zij speelden met enkele invallers maar kozen ervoor een tactisch spel te spelen door de twee laagst gerate spelers op de hoogste borden te zetten.
Als eerste opende Johan Wolbers (Invaller 1) de score.
Ik heb de partij volledig gemist en dacht natuurlijk weer aan een wilde, onbezonnen, maar met vlagen geniale, offerpartij. Iets waaraan deze genius zich vaker schuldig maakt.
Edoch, Johan bekende de Panov gespeeld te hebben (oftewel een afruil-variantje van de Caro-Kann) en subtiel via de zwarte velden alle zwarte stukken in verdediging gedrukt te hebben.
Hierna bezweek het zwarte beest, in totale passiviteit, en ging schreeuwend ten onder …(vrije interpretatie van Johans woorden). (0-1)
Daarna was het, Le Grand Maître, Otto Wilgenhof die het geheel overzag en met zwart tegen iets van een b3 systeem de rust behield en de zwarte stukken over het bord liet dansen.
Hij had hierbij niets te vrezen maar wist uiteindelijk, met een licht initiatief, ook niets te bereiken.
Aan de rafelranden van het eindspel werd dan ook de remise geaccepteerd. Niet verrassend gezien de lovende woorden van Otto over zijn tegenstander; “hij speelde het gewoon feilloos”. (0.5-1.5)
Vadim van Kuijk blies de vaart er weer in! Ondanks dat hij door zijn tegenstander verrast werd in de opening (1.e4, c6 2.d4, e6) waardoor hij veel tijd gebruikte, wist Vadim zijn tegenstander met een koningsaanval onder grote druk te zetten.
Even leek hij het spoor bijster te raken en het tijdnoodmonster ten prooi te vallen. In een goede stelling bleef hij zoeken naar de winnende zet, waar veel goede zetten hem tijd konden kopen.
Uiteindelijk won Vadim een pion en ontstond er een eindspel van toren, loper en paard voor beide kleuren (en een pion meer voor Vadim). Hij wist dit om te zetten in een eindspel van een goed paard tegen een slechte loper wat hij moeiteloos leek te winnen. Maar door de tijdsdruk leek dit nog even in remise te verzanden. Echter, met wat hulp van de tegenstander, kwam toch een verrassende doorbraak en de winst. Wordt toch wel een sterk punt van Vadim, die paarden laten galopperen in eindpelen….(0.5-2.5)
Dit tempo werd volgehouden door onze volgende invaller Michel Hubert.
Michel hoe….? Inderdaad, wederom een (voor mij dan, maar dat zegt weinig) nieuwe naam die meteen maar invalt in ons tweede. Tijdens onze rit naar Hoogeveen werd Michels recente aanmelding vergeleken met die van de oudgedienden in mijn koets; Sjoerd (ergens rond 1996 lid geworden), Frank (ergens rond 1995 lid geworden) en Hans (1983…..!!). Achteraf gezien bleek er een verband tussen deze volgorde en snelheid van scoren…
Michel krijg bij zijn ASV 2-doop een Boedapest-gambiet tegen. Onlangs ook getest in de interne wist Michel zich wel te herinneren dat h4 ergens goed was maar niet precies wanneer. Resultaat van de, volgens hem niet helemaal correcte aanpak, was echter een gelijke stelling waarbij zijn tegenstander echter in de fout ging door zijn paarden ongelukkig (elkaar dekkend) neer te zetten waardoor Michel er eentje af kon pakken. Het vervolg daarna was een overrompeling in de aanval (met dus een stuk meer). (0.5-3.5)
Rob bracht daarna de winst naar ASV.
In de opening besloot de tegenstander, wedstrijdleider en speler in een, Rob te testen op zijn en-passant kennis. Rob sloeg ergens op zet 6 of 7, na d7-d5, met zijn e5 pion en passant.
Heftig gesticulerend (Rob had natuurlijk zijn koptelefoon op en verstond geen woord) gaf de tegenstander aan dat dat natuurlijk niet mocht.
Een bedaard “Moet ik nu de en-passant regel uit gaan leggen??” bracht zijn, overigens verder sportieve tegenstander tot bedaren waarna de partij rustig verder ging. Rob kon daarna een koningsaanval opzetten maar de goed spelende tegenstander dwong Rob het op de andere vleugel te gaan zoeken. Maar ook daar ving de tegenstander de damevleugelmeerderheid van Rob goed op.
Door uiteindelijk terug te switchen naar de koning kon Rob met een torenlift en ondersteuning van zijn loperpaar een zwarte kwaliteit winnen en uiteindelijk ook het eindspel en de partij.
En de buit was weer binnen! (4.5-0.5). Waar gaat dat eindigen?
Inmiddels was ik de draad een beetje kwijt en weet niet of dat ik of Sjoerd het volgende punt binnenbracht. Gezien het ASV lidmaatschapsverloop moet het Sjoerd zijn geweest…😉
Sjoerd had een echte werkpartij. Vanuit een van de saaiste ruilvarianten die er bestaan (nee, niet de Franse) brak de witspeler toch het centrum maar open wat resulteerde in een partijtje isolani-tje masseren. En dus was lange tijd het voordeel voor de beide kampen vrijwel gelijkelijk verdeeld.
Langzaam vermoedde ik een puntendeling voor Sjoerd totdat hij toch een pion won in een eindspel met alleen zware stukken. Een riante kans op een puntendeling die Sjoerd echter omzette in een vol punt. (5.5-0.5) Een winst op conditie!
Vlak daarna (of toch ervoor?) wist ik ook mijn partij om te zetten in een winst.
Een slordig zetje kostte mijn tegenstander een centrumpion in de opening. Gelukkig met weinig tegenspel, zeker omdat het ook tot dame-ruil leidde. Wel wist mijn tegenstander het ietwat complex te houden door mijn koning in het midden te vangen en uiteindelijk het spel met een stukoffer (voor uiteindelijk 3 pionnen) op te zwepen.
Helaas voor hem kon ik uiteindelijk steeds verder afwikkelen (en pionnetjes pakken) totdat een eindspel resteerde met paard en loper en 2 pionnen tegen loper en 3 pionnen. Hij zag het einde naderen en gaf dan ook op! (6.5-0.5)
Hans, heeft naar eigen zeggen genoten (en dat als nestor van de groep, het langst van allen!)
In een Franse partij met een vroeg De2 en een open e-lijn ging Hans met zijn koning naar f8.
De toren van h8 kon gelukkig vrijkomen en na een herplaatsing van de toren van a8 naar de e-lijn had Hans het betere van de stelling. Na het afdwingen van een dubbele f-pion had Hans zowaar zicht op nog meer maar een slordigheidje op zet 40 (ja hoor!) verzandde de stelling weer in totaal evenwicht. Hans kreeg nog een kans na een slordigheidje van wit maar wist ook dat listig te compenseren met een slordigheid van zwart. Uiteindelijk restte beide spelers een rechtmatige en terechte remise. (7-1)
Uiteindelijk reisde het wederom opgesplitste gezelschap, ditmaal in 4 koetsen, (waarvan 1 van de tegenstanders! Over sportief gedrag gesproken! Hulde aan Hoogeveen 1!) weer richting huis.
Onze auto kwam uiteindelijk via een goede bodem (China International!) en enkele hersenkrakers (hoe kom je met 4 cijfers….(3,3,8,8) tot 24 met alleen _+, -, *, en / …… dan zit je natuurlijk met een ICT-er en een aankomend wiskundige in de auto gebeiteld!!) en een terugreis via het schone Gelselaar (Waaat?? Waar ligt dat, welnu ik ben erachter) veilig thuis om na te genieten en voor te bereiden voor de laatste externe wedstijd van 2022! (Een voorbode van nog meer ASV2- moois?? We zullen zien.)
Vervangend team-lijder,
Frank Schleipfenbauer