Afgelopen zaterdag in de 8e ronde wisten we dat het erom ging!
We konden niet rekenen op een laatste ronde waar we tegen het oppermachtige Europarcs 1, met grootmeesters in de gelederen, minimaal 1 matchpunt eruit zouden moeten slepen.
En ook niet op de goede uitkomst van andere wedstrijden.
Een ding is zeker: alle spelers verschenen mentaal geconcentreerd en met openingsvoorbereiding tot de tanden toe gewapend in de speelzaal!
Bent speelde vooruit. Een open Siciliaan waar snel de dames geruild werden. In een tweesnijdende stelling met een pion voor, maar een sterk loperpaar tegen werd de vrede getekend; nog 3,5 bordpunten nodig!
De wedstrijd startte met enige stellingen (Sjoerd en Ruben) al licht in ons voordeel. Op de andere borden interessante stellingen maar wel met openingen waarvan ik wist dat mijn medespelers wisten wat ze deden.
Sjoerd nam de remise. De stelling was inmiddels dichtgeschoven en zo hadden we nog maar 3 punten nodig!
Daarna begon het spannende gedeelte. Bij Tom kon ik er geen gehakt van maken, Justin en Oscar vond ik iets minder staan. Bij mijzelf (Rob) ingewikkeld, maar zeker gelijk. Ruben stond naar mijn idee duidelijk beter.
Zelf misrekende ik me in een combinatie wat me i.p.v. voordeel naar een remise-eindspel bracht. Maar bij Justin gebeurde dat wat je als team nou net even nodig hebt in zo’n wedstrijd…
Ik stond erbij! Justins tegenstander (Daan in ‘t Veld, ELO 2199!) laat pardoes een stuk instaan! Justin: dank u wel, weg stuk! Wit speelde nodeloos lang door.
Het moment voor een tactisch remise-aanbod van mij. Dat werd aangenomen, terwijl wit nog op +0,15 stond. Dat zou ik zelf als teamspeler nooit hebben gedaan. Zo waren we virtueel nog maar 1,5 punt verwijderd van de benodigde 4 punten.
Daarna vielen de punten enigszins verrassend. Tom gooide er een venijnige tactic tegenaan; in een onoverzichtelijke stelling altijd een goed idee! En jawel, gemist door de tegenstander, en die ging mat. Daarentegen maakte Ruben een fout (0-1), maar al met al weer een punt erbij.
We staan inmiddels op 3,5 bordpunt. Please, please, ergens een halfje a.u.b.?
Er was nog strijd op de borden van Frank en Oscar.
Ergens tussendoor werd de eerste-bord-speler van Kennemer uiteindelijk mat gezet.
Bij Frank was inmiddels een eindspel ontstaan en of dat nou wel of niet ergens gewonnen was, doet er niet toe: Remise!!!
HOERA, HOERA, HOERA. We zijn behouden voor de tweede klasse.
En als slagroom op de taart houdt Oscar met wit de remise. In een erg ingewikkelde stelling had de zwartspeler te weinig tijd over. We winnen de wedstrijd zowaar met 4,5-3,5.
Mijn grote dank aan mijn medespelers voor hun toewijding, en de gezellige, spannende zaterdagen.
