Vandaag reisde het tweede team naar het verre Walterswald in het mooie Friesland. Tegenstander was directe concurrent Schakerswoude. Frank en Bent Schleipfenbauer zijn verhinderd en Ruben Hogenhout completeert het octet.
Een zwarte start
De Friezen zijn op volle oorlogssterkte en er wordt gerekend op een zware strijd. In de eerste twee uren worden de messen geslepen en de eerste speldenprikken uitgedeeld. Om kwart over drie wordt op bord vier (Ronald van der Veen – Sjoerd van Roosmalen) en bord 6 (Gerben van de Heide – Rik Roelofs) de vrede getekend. (1-1)
De witte Tussensprint
Het komende uur blijkt beslissend te zijn. Otto Wilgenhof (b3) begrijpt de Ben-oni structuur beter dan zijn tegenstander en langzaam maar zeker verhoogt hij de druk op de koningsvleugel waarna tegenstander Sven Broersma de handdoek in de ring gooit. (1-2)
Op bord zeven kwam Vadim van Kuijk met ruimtevoordeel uit de opening. Tegenstander Sipke de Hoop speelde echter goed tegen en nam het heft over. Dit resulteerde in stukverlies bij Vadim. Vadim compliceerde het spel en breide een grote Schwindel in de stelling. En warempel om eeuwig schaak te mijden speelde zwart het ongelukkige Dd7 en liet daarmee Dg8 mat in één toe. “Dat gebeurt nu elke keer”, sprak de tegenstander Sip.” Mijn tegenstanders hebben altijd geluk.”(1-3)
Bij de partij van Jan van de Linde (b5)- Henk Broersma was het steeds stuivertje wisselen. Jan staat beter, Henk valt aan, Henk komt wel erg dicht bij de koning, Jan pareert, de zwart aanval hapert, Jan komt door het midden, Jan valt aan en punt! (1-4)
Op zet 12 offer ik (Tom Bus, b1) een stuk op f7. Ik krijg wat bekende en vage compensatie voor het stuk. Mijn tegenstander had deze stelling diezelfde ochtend nog op het bord gehad. Ik zelf zag de stelling voor het laatst een jaar of vier geleden.
Op zet 18 maakte zwart de fatale fout. Vanaf dat moment was het éénrichtingsverkeer (1-5)
Het zwarte slot
Bij de partij van invaller Ruben Hogenhout (b8) tegen Wietse de Jong leek niets aan de hand. Het meeste spannende moment was het afgaan van de mobiel van Ruben. “Ik weet niet hoe ik hem moet uitzetten” sprak Ruben hulpeloos. De arbiter gaf een waarschuwing en transporteerde de mobiel naar een andere ruimte. De stelling van Ruben begon te kraken. Het ongelijke lopereindspel werd door de witspeler keurig uitgespeeld (2-5)
Op bord 2 speelde Rob van Helvoort tegen de verse papa Gert-Jan Rauw, die aangaf uitstekend geslapen te hebben.
Rob opende heel modern en bereikte een gelijkstaand eindspel voordat zijn thee was opgedronken. Het leek erop dat Rob het touw in handen kreeg en in een eindspel van paard met twee torens tegen paard met twee torens waren de kansen in evenwicht, aldus een kiebitzer. Even later bleek de witte stelling toch meer te bieden te hebben en werd afgewikkeld naar een gewonnen toren/paard-eindspel. Rob verdedigde als een leeuw, maar die twee vrijpionnen ware toch te sterk. (3-5)
Al met al een prima resultaat waarmee de koppositie steviger omarmd werd. In de volgende ronde wacht ons SISSA-2.
We hebben er zin in!
Verslag: Tom Bus
