Dit jaar dus geen teamleider van het tweede maar van het derde maar om niet alles te missen liet ik mezelf maar invallen in mijn oude team maar weinig kon ik weten dat er een aantal nieuwe regels waren. Ik bracht samen met mijn tegenstander een zeer degelijk vlotte remise op het bord. Niks aan de hand zou je zeggen maar de nieuwe teamleider heeft de regel bedacht dat hij die als eerste klaar het verslag moet schrijven (Slinks bedacht omdat hij volgens de statistieken van de afgelopen 5 jaar nog nooit als eerste klaar was in een teamwedstrijd) . Dacht ik er mooi vanaf te komen door mijn teamleiderschap door te schuiven naar Richard en zelf super relaxt uitje Groningen te hebben maar helaas zit ik dan nu op zondag dan toch weer een verslag te typen voor een team waar ik niet meer inspeel, maar goed, ook met het verslag typen staat er nog veel op het spel maar daar komen we later op terug.
Vadim was op de heenreis nog allerlei leuke varianten aan het analyseren, was nog niet goed en wel de trein uitgestapt of zijn tegenstander gaf al een stuk weg. Om het ritje Groningen nog een beetje aangenaam te maken verzon hij nog een aardig stukoffer (hoewel is het ook een offer als je het stuk al voorstaat?!) om daarna zijn tegenstander mat te zetten. Wie ben ik nu toch vergeten, beetje rare zin middenin het verslag maar ik schrijf dit stuk als laatste. Euh Tom dus! En hoe kon ik hem vergeten, Tom was zijn kennis van de Wolga van 12 jaar geleden niet vergeten er kwam een lange variant op het bord waarna wit misgreep met een Dame zet, terug moest waarna hij moest lang rocheren het op veld in. 24 punten in een prachtige aanval tegen de arme koning was echt teveel voor de witte stelling.
Sjoerd leek de hele partij het betere van het spel te hebben krijg in het middenspel ook een stuk cadeau en kreeg daar ook nog compensatie. Gelukkig was de vlag zo verstandig een einde te maken aan het lijden van de zwartspeler. Bent leek de hele partij in full controll maar ergens halverwege ontspoorde hij toch even toen hij de winst niet kon uitrekenen, net als op de terug weg in Zwolle waar hij uit de trein stapte om net op tijd over te stappen in de trein waar hij zojuist was uitgestapt. Ook in de partij haakte hij op tijd weer aan om in een volledig remise toreneindspel te belanden.
Otto leek het iets betere spel te hebben de hele partij maar zijn tegenstander bleef goede zetten vinden. Het loperpaar had de beslissing moeten brengen maar nadat Otto waarschijnlijk niet actief genoeg speelde werd zwarts paard steeds sterker en eindigde het harde gevecht in een remise ongelijk loper eindspel.
Houdini op bord 3 leek weer in de problemen te zijn gekomen. De zwarte b-pion kon nog net op b2 worden gestopt en we vreesden met z’n allen dat hij niet meer kon ontsnappen. Maar net als bij alle grote shows weet je toch stiekem dat het wel goed komt. Houdini consolideerde offerde en de witte a-pion was niet meer te stoppen. Het eindspel met een kwal meer was zonder ketens een fluitje van een cent.
Jan speelde met zwart een Reti inclusief de Damemanoeuvre naar a8. Misschien omdat hij een tempo minder had kwam hij niet echt onder de druk van wit uit, maar wit kon zelf ook niet doordrukken. Wat er in het eindspel nog gebeurde heb ik niet meer gezien maar met het eten ging er wilde verhalen rond over Jan die met toren en paard de net gepromoveerde witte dame wist te trucen.
En zo hadden we uiteindelijk toch een soepele overwinning in het hoge noorden, helaas kon dat niet uitbundig worden gevierd bij het eten want blijkbaar krijg je in Groningen geen drank meer als je het hoofdgerecht hebt besteld.
Maar over drank gesproken: Bent, lekker, een droge witte.
Verslag: Theo Jurrius
