Na een gelukkige overwinning in de vorige ronde stond gisteren de wedstrijd tegen het op papier zwakkere OSV op het programma.
Met Frank weer in de gelederen en Remco langs de zijlijn voor de mental support traden wij vol goede moed aan. De tegenstander uit Oss leek er minder zin in te hebben want binnen no time gaven zij 2 witborden remise. Jan kwam op bord 1 met zwart gelijk uit de opening waarna er veel stukken werden geruild. Er restte een iets beter eindspel maar Jan’s gezondheidsproblemen stonden een lange strijd in de weg. Er werd remise aangeboden en dit werd zonder veel nadenken door wit geaccepteerd. Roy speelde een symmetrische Engelsman waarin wit niet al teveel moeite deed het spel te maken. Roy zag geen goede voortzetting en het remise aanbod van wit werd dan ook met enige tegenzin aangenomen.
Ondergetekende kwam met zwart goed uit de opening waarin wit zeeën met tijd gebruikte en ook nog eens matige zetten produceerde. Een grote fout resulteerde voor mij in stukwinst en toen ik niet veel later ook de dame kon winnen tegen toren en paard was de strijd snel beslist. Murat was ondertussen op bord 8 bezig een chaotische partij naar zich toe te trekken. Even leek het toreneindspel in remise te verzanden toen beide partijen de kans kregen een dame te halen. De koning van zijn tegenstander stond echter open en bloot op het bord en na een onnauwkeurige zet won Murat de dame en daarmee de partij.
Wouter kreeg in zijn favoriete opening een gambiet voor de kiezen en besloot hetgeen wat werd aangeboden dan maar mee te nemen. Van veel compensatie bleek geen sprake en Wouter wist zijn gewonnen stelling met de nodige moeite te converteren naar een vol punt. Inmiddels hadden wij dus 4 punten in de pocket en was de overwinning bijna binnen.
Bent en Frank hadden zeer ingewikkelde stellingen maar Marc leek toch wel op weg naar een simpele overwinning in een dubbel toreneindspel. De tegenstander van Bent was zijn hoge rating duidelijk waard gezien de wijze hoe hij in een zeer lastige stelling de dreigingen van Bent steeds weer wist te pareren. Na een geforceerde dameruil restte er een verloren eindspel wat door zijn tegenstander goed werd uitgespeeld. Frank wist zijn zeer ervaren tegenstander met een kamikaze zet een rad voor de ogen te draaien en ging er in een lastige stelling met de winst vandoor. Tijdens de partij gooide de tegenstander er af en toe een kreun of vloek uit zodat Frank meteen feedback kreeg op de kwaliteit van zijn zetten.
Dat Marc zijn partij won is eigenlijk een wonder want als je tegenstander zo vaak remise aanbied krijg je toch spontaan zin om het aan te nemen om van het gezeik af te zijn. Marc liet zich echter niet van de wijs brengen en voerde het eindspel soepel naar winst.
Verslag: Koen Maassen van den Brink