Na goede overwinningen in de 3e en 4e ronde op respectievelijk HSC Helmond 1 en OSV 1 was het vandaag zaak minimaal een puntje af te pakken van Maastricht 1 om zo de eerste helft van het seizoen goed af te sluiten en, met nog enkele zware wedstrijden tegen de toppers in onze klasse in het verschiet, het eventuele degradatiespook voor te zijn.
Gelukkig waren we weer compleet en hadden zelfs de luxe onze Marc uit te kunnen lenen aan ASV 2 (Waar hij een vol punt pakte! Top Marc).
Tijdens de wedstrijd was de situatie lang onduidelijk maar zeker niet slecht voor de onzen.
Koen was na 3 zetten out of book en kwam al improviserend minder te staan maar zijn tegenstander leek ook niet goed te weten wat met het voordeel te doen.
Ikzelf ging al improviserend door de Engelse jungle en wist niet veel te bereiken behalve een sterk paard op d4, voor mijn tegenstander dan.
Jan ging via de theorie lijnrecht naar een stelling met iets minder spel maar verdedigde goed en wist zijn tegenstander een kwaliteit te ontfutselen, weliswaar tegen een sterke loper en een pion.
Murat leek een aardige stelling te hebben maar ook hier was nog niets duidelijk.
Bent was verwikkeld in een middenspel zonder dames en wist een solide stelling op te bouwen waarbij hij zijn pionnenstelling vrijwillig vernaggelde tegen zeer actief stukkenspel en een zware druk over open lijnen.
Roy ging met tegengestelde rokades in de aanval, net als zijn tegenstander.
Wouter mocht tegen een jeugdig talent aan de bak, altijd een ervaring op zich, en hield het bewust symmetrisch.
Remco begon goed aan de opening met een licht voordeel en ging logischerwijs op zoek naar de aanval. Maar zijn tegenstander deed gezonde zetten en kwam langzaam zelfs beter te staan en won een pion. In een Dame-loper eindspel wilde de zwartspeler echter het lot te snel beslissen waardoor Remco met hulp van zijn h5 pion een eeuwig schaak eruit kon slepen. (0,5-0,5).
Wat er ondertussen bij Murat gebeurde was mij niet duidelijk, maar een vermoeide zucht activeerde mijn vecht-vlucht-freeze censoren waarna ik hem nog iets van dame verlies hoorde mompelen en Murat opgaf. Achteraf, nadat de tranen opgedroogd waren, bekende Murat een remisestelling weggeblunderd te hebben. Bij het uitvoeren van de remisezet werd zijn hand-oog coördinatie door een overvliegende kerstman verstoord hetgeen resulteerde in de gulle gift voor zijn tegenstander. (0,5-1,5).
Een tegenvaller dus, nog even snel een rondgang leverde echter, goede, maar ook licht onduidelijke stellingen bij Wouter en Bent en ook bij mij begon, in ieder geval de tijd, in mijn voordeel te werken. Maar zo rond de tijdnood fase weet je het maar nooit. Nipt verlies, winst, gelijk spel. Alles is dan mogelijk en dit maal leek, bij ons in ieder geval, iedereen het overzicht te houden.
Jan wikkelde af naar een toreneindspel met een pion minder en hield dat natuurlijk netjes remise. (1-2).
Wouter had vanuit de symmetrische stelling voordeel opgebouwd en een kwaliteit gegeven voor het loperpaar en de pion. Uiteindelijk won hij vrij makkelijk. Toch altijd niet vanzelfsprekend tegen een talentvolle jeugdspeler. (2-2).
Roy had ondertussen de tegenaanval van zijn tegenstander opgevangen. Die dacht naar een veel beter eindspel af te wikkelen maar, met beide met enkele minuten op de klok en een zee vol zware stukken, navigeerde Roy beter en zeilde naar de winst. (3-2)
Bent bleek ook een betere navigator. Hij had een kwaliteit voor 2 lichte stukken gegeven en wist zijn tegenstander met 2 paarden hoorndol te draaien. Toen de stof in de paardenbak was neergedaald bleek dat Bent als enige met een stuk overbleef, een paard natuurlijk, waarna de tegenstander op gaf. (4-2).
Ondertussen had mijn tegenstander zijn sterke knol op d4 verzwakt door een steunende pion af te ruilen. Daarnaast was mijn loper op g2 uit zijn bunker tevoorschijn gekomen en sneed door de zwarte stelling (maar dat was vooral lucht).
In mijn schaak carrière is het funest gebleken om in tijdnood het voordeel dat je de hele partij dacht te hebben, te willen omzetten in een voordeel met onverantwoord actief spel. Zo ook deze keer. Mijn tegenstander overzag dat zijn “sterke” paard, inmiddels verzwakt en gepend, met pionwinst door mij gepakt kon worden en kwam in een verloren toreneindspel terecht. (5-2).
Koen was inmiddels tot het inzicht gekomen dat een stukoffer zijn stelling naar een veilige remisehaven kon brengen. Hij offerde zijn lichte stuk waarna een toreneindspel met toren en loper+2 pionnen tegen toren en 4 pionnen over bleef. Dat bleek eenvoudig remise. Een goede remise op het eerste bord, waarbij, na de wedstijd, bleek dat hij ook nog wat tijd had gevonden wat tips en verbeteringen voor mijn spel te verzamelen! (5,5-2,5).
Kortom meer dan verwacht, deze ruime overwinning op Maastricht 1. Zelfs geheel tegen de verwachting van dr. Elo in (1996 tegen 2040 gemiddeld). Zit er nog meer in dan de huidige gedeelde 3e plek in onze klasse?
Vol vertrouwen op een klassebehoud kan aan de feestdagen begonnen worden.
Verslag: Frank Schleipfenbauer.
