Ik durf de vraag tenminste nog te stellen, want introspectie is noodzakelijk in het leven, maar Koen was in dit geval stelliger: je doet er niks aan. Ik ken dat gevoel niet, weinig tot niets kunnen doen. Opgegroeid in het Spijkerkwartier en daar omliggende wijken raakte ik toch vechterig(er). De neiging van Koen tot aanvaarden had op mij echter iets ontwapenends. Overgave en acceptatie: de spanning van het vechterige gleed van mij af. Hoe ironisch dan ook, want welke schaker houdt nou van overgave?! Maar goed, mijn typische schaakwedstrijd – rare opening, een comeback, en verliezen – kon ik na afloop op zijn Koen’s aardig goed verteren. Op een gegeven moment gaf de computer -3.00 aan en dat wist ik terug te brengen naar -0.16. ‘Praktisch remise’, zei Koen vol vertrouwen. Maar ik zag dat niet. ‘En het is echt geen schande, want hij is 2200 met 400 KNSB partijen ofzo’. Een fijne blik op de zaak. Thanks, maat!
Links van mij, op bord 4, zat Theo. Dat is er me ook één. De hele partij spectaculair in de aanval, met offers en al. Zijn stukken allemaal actief betrokken. Het enige probleem is dat op het moment dat Theo rondjes lopend aan het socializen is zegt zijn tegenstander met bariton stem tegen de mijne: ‘gewoon rustig blijven he’. Geenszins hautain, louter vastberaden de capriolen van Theo te kunnen pareren. Tijdens het schrijven van dit verslagje durf ik te stellen, en met opperste bewondering, dat de beste man alles onder controle had. De hele tijd! En ik als toeschouwer van Theo’ partij maar denken dat Theo de noot zou kraken. Neen, is het antwoord. Het was schijn. Weer die verdomde schaakervaring. Eindstand: remise.
Marc, op bord 2: een Theo-partij in het light. De taaie (Marc) ging ervoor. Op de helft van de tegenstander, een op den duur muurvaste stelling moest en zou hij ontmantelen. Eindstand: remise. Conclusie: de schaakervaring wint.
Richard Christians, op bord 5: remise.
De meest sierlijke schakers in ons team, Richard van der Wel en Remco Gerlich, zijn een genot om naar te kijken, maar verlieten teleurgesteld het bord. Eindstand: verlies. Het doet mij afvragen of de stylisten van ASV 3 dan beschouwd moeten worden als ‘te jong en/of onbevangen’. Conclusie: de schaakervaring won.
Fred redde de eer, waarvoor dank. Zijn winst heeft symbolische waarde, in die zin dat zijn schaakervaring heersend was tijdens de schaakpartij. Een verschil in van 500 ELO punten, in voordeel van Fred, benoemen we dan eventjes niet. Goed, Fred?
Koen bleek uiteindelijk de wijsheden in pacht: plat schuiven die handel. Volgens de computer is zijn partij van begin tot eind remise geweest. Dus dat doe je dan tegen 400 jaar schaakervaring. Verstandig schaken.
Verslag: Murat Duman