Als je als ASV4 met een gemiddelde rating van 1857 tegen Zevenaar aantreedt en dat team zet daar 1987 tegenover, dan weet je dat je het moeilijk kan krijgen. We kozen voor stabiliteit met zwart en gokten op de dynamiek met wit. En zo geschiedde.
Wouter, Barth en Désiré speelden verrassend eenvoudig remise tegen hun sterke tegenstanders. Geen risico’s, no nonsense: resultaatschaak in optima forma. Supersub Martin kraakte zijn tegenstander op bord 8, niet zo spectaculair als in de eerste ronde, maar een punt is een punt.
Op de oneven borden werd een harde strijd gestreden. Bram bracht het eerste punt binnen en blijft als enige zonder puntverlies. Klasse! Daan volgde spoedig. Hij zette een speculatieve aanval op en bleek het handigste in de tactische verwikkelingen. Zo lang hij geen dames weggeeft, blijft Daan een tegenstander met wie je rekening moet houden.
Zo stond het in no time 1½-4½ en konden we rustig toezien hoe Philippe en Sander het er vanaf zouden brengen. Sander verspeelde in een kansrijke stand een pion en vocht daarna tevergeefs voor een halfje. Even later moest ook Philippe zijn koning omleggen. Hij trof een tegenstander die het Evans goed aanpakte.
Geen schoonheidsprijzen dit keer. Maar wat geeft het: er waren toch geen toeschouwers. Wel een mooie overwinning van 3½-4½. De eerste matchpunten zijn binnen! De technische leiding denkt na over een even succesvolle strategie in de volgende wedstrijd tegen het nog puntloze Kampen.
Verslag: Wouter Abrahamse
