Zaterdag opnieuw zware strijd geleverd met ASV 5. In onze poule ligt het dit seizoen heel dicht bij elkaar.
Ruud deed het keurig op bord 1 en snoepte zijn tegenstander een pionnetje af. Zijn tegenstander gaf in het vervolg echter weinig ruimte voor verzilvering. Even later werd het punt gedeeld. Jan was alweer klaar voordat we het in de gaten hadden en is nu onze topscorer met 3 1/2 uit 4. En Jan, geluk dwing je af! Bij Ivo waren contouren van een koningsindische stelling te zien met een prima ontwikkeling van zijn witte stukken. Op een gegeven moment wist hij (met enig risico) een pion te winnen. Daarna kreeg zwart wel een aanval, maar deze moest houdbaar zijn. Na enkele zetten kon Ivo de zet spelen waar hij de gehele tijd mee gerekend had. En hier besloot het hoofd hem te overtuigen toch een andere zet te doen (dit miraculeuze fenomeen overkomt ons allen). Zwart kon vervolgens afwikkelen naar een goede stelling, die niet meer houdbaar bleek voor wit.
De partij van Jacques was een curieuze. Zijn tegenstander besloot 2. g3 te spelen tegen het Frans waarna Jacques na 2…d5 en 3. Lg2 al een tempo had kunnen winnen door op e4 te slaan en 4…Pf6 te spelen. Hij koos voor meer spel met een geïsoleerde d-pion en sterk stukkenspel. Op een gegeven moment ging deze pion verloren, echter de compensatie was ruim. De witte stukken op de damevleugel stonden nog op hun beginpositie en zwart had sterke druk op b2, de witte loper op c1 was nog steeds gebonden en met een actieve koning was Jacques tevreden. Na een wat minder sterke zet van hem kwam wit echter toch los. Na gedwongen stukkenruil kwam hij in een hopeloos dubbel toreneindspel terecht wat wit goed uitspeelde.
Edwin met zwart ging weer op z’n Edwins: tegenstander zo snel mogelijk “out of book” en lekker schaken, prachtig. Temeer ook omdat hij niet zo gehecht is aan zijn materiaal. Pionnetje gegeven voor mooi initiatief, lijnen open en drukken maar. Zijn tegenstander hield de boel echter bij elkaar en puntendeling werd een feit. Benoemd mag worden dat hij nog steeds ongeslagen is op de hogere borden. Roy kreeg met zwart een Alapin voorgeschoteld en week bewust op af om een bekend tabiya te ontwijken. Wit weliswaar meer ruimte, maar zwart het loperpaar en de gewenste ongebalanceerde stelling. Na een transformatie in een Caro-Kann achtige structuur stond zwart ietsje beter en kreeg even later een kwaliteit in de schoot geworpen. De onbedoelde compensatie daarvoor bleek hardnekkiger dan gedacht. Wit gooide alle schroom van zich af en ging heel actief spelen. Niets aan de hand tot net voor de tijdcontrole toen Roy een stukoffer van zijn tegenstander miste. Aanname betekende eeuwig schaak en afwijzing een risico op een mindere stelling. De bewuste keuze voor het laatste pakte gelukkig niet desastreus uit. Na ruim vijf uur en inmiddels op increment spelend werd de vrede getekend in een complexe eindstelling. Met wit op 7 werd het bij Ron een symbolisch “wit tegen zwart”. Beiden een dame en een loper van de eigen kleur. Ron het initiatief, zwart een paar zinloze pionnen extra. Mat ging het niet, dus ook hier een puntdeling. Hij is net als Jan en Edwin ook nog ongeslagen. Steven op 5 speelde opnieuw een toreneindspel. Eentje waarvan hij wist dat het theoretisch te winnen was. En dit vervolgens ook deed, keurig! Daarmee was de eindstand van 4-4 een feit.
Verslag: Roy Vink