Met negen teams tegelijk thuisspelen is elke keer weer een feest. Het is haast jammer dat je dan zelf ook moet spelen, want daardoor mis je zoveel mooi schaak op de andere borden. Voor ASV 6 was het duel tegen de Edese Schaak Combinatie 2 van groot belang. Met onder meer de koplopers Amersfoort 3 en DBC 1 nog op het programma was het zaak om wat lucht te krijgen met de onderste plaats.
Edese Schaak Combinatie 2 was echter ook een sterk team, dus het zou niet vanzelf gaan. Het gaat goed met het schaken in Ede en dat is ook te merken in de KNSB-competitie. De Cirkel en ESV sloegen de handen ineens en spelen met combinatieteams. Dat werpt zijn vruchten af, want de Edese Schaak Combinatie heeft nu al drie teams in de KNSB-competitie.
Het duel begon kalm met een snelle remise van André van Kuijk tegen Albert Bootsman. De stukken zaten alweer in het doosje voordat ik mijn eerste blik op het bord kon werpen. Het evenwicht werd nooit verbroken, heet dat dan. Na een paar uur spelen ging het vervolgens mis bij Rob van Belle. Samen met opponent Bram Feenstra zorgde Rob voor een hoop creativiteit. Uiteindelijk kreeg Rob dame tegen twee torens. Helaas waren de twee torens veel sterker en zat er ook geen eeuwig schaak in. Direct na de nederlaag van Rob ging ook Marco Dorrestijn onderuit. Vanuit de opening kwam de ASV-er in een koningsaanval van Ruben de Vries terecht. Het sterke Edese loperpaar zorgde voor de beslissing. ASV 6 bleek totaal niet opgewassen tegen de Edenaren, want ook Ron Brachten, Edwin Peters en Erik Wille stonden intussen belabberd. Ron kreeg na een moeilijk middenspel tegen Sander Rosman een toren tegen loper, paard en pion. Verder dan nog wat spartelen kwam Ron vervolgens niet.
Hierna keerde het tij. Edwin Peters kwam met een brede grijns op het gezicht melden dat hij gewonnen had. “Ik heb het niet verdiend, maar hij maakte een blunder”. Dat moest ook wel gebeurd zijn, want Edwin speelde tegen Mark Bakker een eindspel met een kwaliteit minder. Na deze meevaller won ook Hans Rigter. Vanuit de opening had Hans makkelijker spel tegen Jim Pronk. Met een fraai pionoffer won Hans een stuk en dat besliste het duel. Ineens kwam ASV 6 tegen nog dichtbij. Maar ja, bij een 2,5-3,5 achterstand stond Erik verloren en Wilfred iets beter. Er moest dus nog iets gebeuren.
Erik was niet goed uit de opening gekomen – wat is nieuw? – en knokte met een pion minder voor lijfsbehoud tegen Tim Evendijk. Wilfred had het betere van het spel tegen Hans Thuijls, maar de remisemarges waren door de ongelijke lopers groot. Een wonder was dus nodig. Dat kwam er zelfs nog bijna. Erik deed alsof hij dreigingen over de lange diagonaal kon krijgen en daar reageerde de Edenaar op met iets te voorzichtig spel. Zo kwam er ineens een afwikkeling naar een volledig gelijke stelling, waarin Erik ook de pion had teruggewonnen. Zo kon Erik nog juist de remisehaven bereiken. Wilfred won vervolgens nog wel een pion, maar de ongelijke lopers zorgden ook in die partij voor remise.
Zo eindigden we met de kleinst mogelijke nederlaag. Zonde, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ASV 6 lang op een 2-6 verlies afstevende. We hebben nu rust tot 8 februari. En dan moeten we toch maar een van de koplopers verrassen, ook al lijkt dat op papier onmogelijk. En anders wacht ons een hele spannende slotronde bij ASA 2.
Verslag: Erik Wille
