Tijdens het afscheidsdiner op Champs des chèvres voelde de teamleider een onweerstaanbare drang om zijn mannen toe te spreken. Het waren er weliswaar maar vier, want drie spelers hadden zich aan deze gezamenlijke afsluiting onttrokken, desalniettemin kon de voorman van ASV4 zijn woorden niet langer binnenhouden. Hij voelde zich sprekensbereid. Hij moest en zou speechen.
“Wat een geweldige avond! Vandaag richt ik me speciaal tot jullie. ASV4 heeft met deze uitslag laten zien dat we bezig zijn met een project van de lange adem. We hebben tientallen schakers bereikt. De uil van Caïssa is na de negende ronde neergedaald in de vierde klasse en hoe mooi is dat. ASV1 speelt volgend jaar eerste klasse, ASV2 tweede klasse, ASV3 derde klasse en dank zij jullie speelt het vierde in de vierde klasse. Jullie hebben de natuurlijke orde hersteld. En zo staan we hier vanavond. Beste vrienden, beste kompanen, jullie maken deel uit van een bredere beweging. Dit is werkelijk prachtig en een hartstikke goed begin! We zagen een kaalslag in derde klasse een woeker in de KNSB en jullie hebben beide aangepakt. Jullie hebben een einde gemaakt aan de arrogantie en jullie hebben de algehele stupiditeit aangepakt. Wij zetten een veranderingswind in gang. En nu staan we hier in Cafetaria De Eethoek. Is het niet geweldig! ASV4 negeren kan niet langer meer. Het vierde hoort in de vierde klasse en wij hebben dit bewerkstelligd. Jullie zijn getuige geweest van een renaissance die zijn weerga niet kent. En het is nooit urgenter en noodzakelijk geweest dan nu, dat wij -schakers van het vierde, mensen van goede wil- de handen ineen slaan om de banden met onze traditie te herstellen en het KNSB-kartel te breken. Wij hebben een front gevormd, hebben de ontwikkelingen ten goede gekeerd en laten ASV bloeien als nooit tevoren. Met trots gaan wij onze club herstellen. Het bestuur heeft ons meer tijd gegund. Vandaag is met de degradatie van ASV4 naar de vierde klasse de eerste grote veldslag gewonnen. Dankjewel!”
De voorman van ASV4 zeeg neer, wiste het zweet van zijn voorhoofd en stak het laatste stuk van zijn pizza in zijn mond.
Verslag: Wouter Abrahamse