In plaats van een gezamenlijk slotronde hebben ze bij de zuidelijk Osbo teams blijkbaar de traditie van een gezamenlijke eerste ronde. 8 Teams uit de zuidelijke regio strijden gezamenlijk om 4 plekken in de volgende ronde. Op zich een leuk idee, maar de volgende keer spelen we Elst tegen Arnhem wel gewoon weer in Elst in plaats van een ellenlange rit naar Groesbeek. Plus Elst uit wie wil dat nu niet, of je nou wint verliest of gelijk speelt, je loopt de trap af en je staat op vrijdagavond gelijk in de kroeg, wat wil je nog meer?
Beide teams waren vrijdag aardig aan elkaar gewaagd en er was volop strijd op de 4 borden. Ronnie pakt op bord 2 de gratis pion op g4 werd gretig en pakt even later ook door op e4 maar dat kwam hem duur te staan. Een schijn offer op f7 zorgde ervoor dat zijn koning naar e7 moest en die ellende kwam hij niet meer te boven.
Martin raakte op het derde bord per ongeluk een pion kwijt, iets waar we ons allemaal wel in herkennen. Maar wie al dan niet onbedoeld A zegt moet ook B zeggen dus Martin gooide er nog een stuk tegen aan voor een leuke aanval tegen de zwarte koning. Helaas zat er in de mataanval een groot gat wat de partij kostte, simpel het stuk terug winnen met goede vooruit zichten was nodig geweest om verder te schaken.
2-0 achter maar de strijd was nog niet gestreden. Mijn tegenstander bood vroeg remise aan omdat hij dacht dat ik niet op winst wou spelen. Niets was minder waar, direct na het remise aanbod vergreep wit zich aan een pionnetje in plaats van zijn laatste stukken te ontwikkelen. Een tweede pion volgde maar in de 10 zetten daarna domineerde mijn loperpaar het hele bord, wit verlegen om een fatsoenlijk zet kon niks ander dan de kwaliteit offeren maar bleef ook daarna met een ruïne zitten. Hij spartelde nog lang door maar de uitslag stond allang vast.
2-1 achter en alleen Philippe was nog aan het spelen tegen Sjoerd, de ons wel bekende topper van Elst. Er was een reuze gecompliceerd middenspel ontstaan met kansen voor beide zijde. In tijdnood raakte Philippe een pionnetje achter maar de stelling was nog steeds reuze gecompliceerd. Sjoerd bood slim remise aan, Philippe speelde door in het belang van het team en ging strijdend ten onder waardoor we met 3-1 weer aan de ellenlange reis terug naar huis konden beginnen.
Verslag: Theo Jurrius
