KUNNEN SCHAKERS WEL VOORUITDENKEN?
Wie plant er nu een team-wedstrijd voor de SOS-competitie in de 3e klasse E op vrijdagavond 9 december, Argentinië – Nederland, met een gelijktijdig aanvangstijdstip om 20.00 uur?
Of waren het juist schakers die vooruit kunnen denken, en al vermoedden dat de uitslag van het voetbal het aanzien niet waard zou zijn, en dat je dus beter maar kon gaan schaken. We speelden een uitwedstrijd tegen ASA 1. (Waar blijf je dan als ASV 6?)
Dan kan je wel een team van 7 spelers hebben, voor een competitie van 6 tegen 6, maar als er dan 3 afhaken, kom je er nog twee te kort. Veel heen-en-weer gebel en gemail om te zien wat de beste oplossing was. Een ander tijdstip? Een andere avond? De uit-wedstrijd wijzigen in een thuiswedstrijd voor ons? Onze tegenstander ASA 1 was op alle mogelijke manieren bereid mee te werken aan een oplossing. Na tig telefoontjes lukte het me het team compleet te krijgen. We besloten dus net te doen alsof onze neus bloedde, en zouden op de dag suprême en het gewraakte uur gaan spelen. De dag vóór de dag van de wedstrijd der wedstrijden (schaken dus) moest één invaller afhaken; griep en corona waarden rond. Het zou toch ver beneden onze waardigheid als ASV’er zijn om met een incompleet team aan te treden. Dus, nog eens heeeel veeeel telefoontjes, en zo waar, het lukte het team weer compleet te krijgen, met heel veel dank aan onze invallers.
We dachten tegen een team met heel veel jeugd te moeten spelen, dat viel tegen/mee; slechts twee zaten in die leeftijdscategorie. Nadat de scheidsrechter in Verweggistan had gefloten voor de wedstrijd van dat armzalige zootje voetballers, konden ook wij beginnen.
Aan het zesde bord met zwart speelde Rob Meijer, één van de invallers. Het was zijn eerste schaakwedstrijd ooit in competitie/club-verband. Daarmee heeft hij z’n eerste schreden gezet op de weg naar een ervaren clubspeler. Nu was het met een kwartiertje afgelopen. Rob schreef: “Het was een leuke en leerzame partij tegen Thijs. Hij heeft in sneltreinvaart gewonnen en daarna hebben we de partij nog nagespeeld. Thijs is een aardige jongen, die ook uitlegde wat ik fout deed.” En nu maar hopen dat Rob zich er niet door laat afschrikken, dat hij door een jeugdlid is afgedroogd.
Op 21.30 uur was onze vaste kracht aan bord vier met zwart Chris Zevenbergen de klos. Hij schreef: “Had ik de Caro-Kann maar beter onder de knie gehad … Ik blokkeerde mijn stukken en had moeite met de ontwikkeling. Mijn tegenstander heeft daar vakkundig gebruik van gemaakt.”
Om 21.36 uur Victorie! voor onze invaller Bert Maas op het vijfde bord met wit. Hij schreef: “Mijn tegenstander ging met zwart heel agressief te werk in de opening en een eind het middenspel in. De agressieve speelstijl van mijn tegenstander stond natuurlijk duidelijk in verband met zijn jeugdigheid. En toen veroverde ik veel materiaal.” De eer was gered.
Om 22.10 uur was Kazem op het eerste bord met wit klaar. Hij bracht een partij met een pionnen-meerderheid tot een goed eind: 2 – 2. Zou er dan toch wat voor ons te halen zijn?
Ikzelf (ik noem geen naam) was om 22.15 uur klaar. Speelde op het derde bord met wit tegen een jeugdlid. Ik dacht dat hij in het middenspel een pion kon winnen, maar hij maakte er geen gebruik van, maar ik kreeg wel een fikse aanval over mij heen. Toen hij een stukkenruil niet helemaal handig deed, kwam de partij in evenwicht. En toen … verklote ik, stom, stom, stom, een pion en werd ik langzamerhand naar de slachtbank geleid. Nederland – Argentinië zou mijn gemoedstoestand niet kunnen compenseren.
Hans Corbeel was daarna nog langdurig bezig op het tweede bord met zwart. “Het was een gelijkopgaande strijd, wat uiteindelijk resulteerde in voordeel voor mijn tegenstander; hij had kans een kwaliteit te winnen, hoewel het er niet van kwam. Daarna kwam ik in heftige tijdnood, wat erin resulteerde, dat hij een beslissend pionnenvoordeel wist te behalen, en ik uiteindelijk door de klok ging.”
Het werd allemaal zeer laat, maar ASA had het allemaal perfect voor elkaar, waarvoor dank.
En dat we met 2 – 4 verloren, hebben we alleen maar aan onszelf te wijten, net zoiets als bij de penalty’s van Argentinië – Nederland.
Verslag: Kees van Keulen