Net als vorig jaar uit tegen Velp. Bij het welkomstwoord kwam weer het gebruikelijke “er zijn hier meer ASV-ers dan…” voorbij. Op deze avond geldt dat natuurlijk niet.
Ook deze keer was Ronnie zo dapper om een “EWeetje” te proberen. Weer met wit en daarom niet verrassend een andere tegenzet van Wouter, die speelt immers zo’n beetje alles. Ronnie probeerde een thematische minderheidsaanval op links op te zetten. Op zijn rechts verscheen echter al een vijandige toren op h6 en de nodige aanvullende dreigingen waaronder g4. Een voorbode voor hèt thematische veld van de dag. Wit’s penningspoging leidde uiteindelijk tot stukverlies en de spreekwoordelijke handdoek in de ring. Van de post mortem heeft Ronnie weer het nodige geleerd en het inzicht dat zijn tegenstander “veel meer ziet, en weer schaakles gaf”. Terechte bewondering alom dus.
Nico speelde met zwart tegen Velp-coryfee Eric de Winter. De witte loper van Eric verscheen zoals verwacht weer vlot op b2. De strijd ging daarna vooral om de witte velden. Na dameruil bood De Winter remise aan. Dit aanbod in een gelijkstaand eindspel van KTP met 6 p vs KTL en 6p werd door Nico geaccepteerd.
Onze Knuiman Jan, niet te verwarren met Berendsen, kreeg met wit ruimtevoordeel in het centrum. Zwart kwam passief te staan. Al helemaal nadat Jan met een centrumpion diens stelling plombeerde. Elegante combinatie en partij klaar.
Theo wist na een verassend onbekende en leuke opening een doorbraak met g4 te laat te timen. Kip of ei: zijn licht ging uit of juist die van zijn tegenstander aan omdat die het daarna met grote precisie uitspeelde.
Philippe speelde een scherpe partij, liet 2 pionnen instaan maar zag kans om het centrum open te breken zodat de kwetsbare koning van zijn tegenstander een schietschijf zou worden. Wat dus ook gebeurde. De tegenspartelingen waren vruchteloos, een kleine 20 zetten later gaf Philippe’s toren mat op, jawel, g4.
Roy trad met zwart aan tegen routinier Jan Schadd. Ook hier al vroeg een witte loper op b2. Hij kwam licht beter uit het 1e deel van de opening, al vond Stockfish de bescheiden opstelling van wit prima. Evenals Roy’s poging om met de breekzet f5 er nog iets van te maken. Dit gold ook voor een venijnig tussenzetje van wit, wat helaas ook gespeeld werd. Keuze om een kwaliteit tegen pion te offeren voor praktische kansen was in dit geval niet de beste, al leek compensatie er te zijn. Dat maakte dat het remiseaanbod geaccepteerd werd. Objectief gezien kwam Roy daarmee goed weg.
Ruben en Vadim zetten zo’n 12 zetten theorie op het bord. Daarna mocht Ruben met zwart zijnsweegs gaan wat niet meeviel. Hij belandde in een minder eindspel wat hij uiteindelijk wist te keepen.
Martin was het langste bezig. Hij leek toch echt een stuk te verliezen alleen zijn tegenstander kreeg het niet uitgedacht. Een paar zetten later sloot Martin zijn dame in. In de ontstane eindnoodfase verzilverde hij de partij en was onze kleinst mogelijke overwinning een feit.
We grappen door: nog 2 wedstrijden tot het kampioenschap. Eerst tegen Zevenaar en in de slotronde tegen het altijd lastige (en elo-kanonnen van) UVS. Kniesoor die op dit soort details let, gewoon door “mazzelen”.
Verslag: Roy Vink