Er was toch met enige spanning naar deze wedstrijd uitgezien: ASV 6 – Wageningen 3, een thuiswedstrijd. Spanning, omdat het de wedstrijd om (of tegen) de rode lantaarn leek te worden. Bovendien zat pa Christiaan Zevenbergen (als dubbellid van ASV en Wageningen) in het team van Wageningen 3 en zoon Chris in dat van ASV. Zouden ze dan toch tegen elkaar moeten spelen? Dat laatste werd het (u hoort een zucht van opluchting uit huize Zevenbergen) dan toch niet, maar de spanning bleef.
Op het derde bord, met Kees van Keulen met zwart, ging het direct mis. Hij kreeg in een Caro-Kann een fikse aanval over zich heen en toen z’n tegenstander ook nog eens met z’n Loper correct op h7 insloeg, was het – het was pas 21.30 uur – direct afgelopen. 0 – 1. Wat heb je nu zo’n teamleider!
Op bord één ging het er heel wat spannender aan toe. Kazem speelde met wit tegen Christiaan Zevenbergen. Laatstgenoemde kon het zich natuurlijk niet permitteren minder te scoren dan z’n zoon. Kazem verspeelde een Toren, maar had een pion die op promoveren stond. Het leidde tot een bloedstollend eindspel, waarbij ze elkaar bij de strijd om die pion volkomen in de tang namen. Remise. 0,5 – 1,5. Het was pas 21.45 uur.
Om 22.00 uur, victorie! John Bijlsma speelde met zwart op bord vijf. Hij schreef: “Dame-opening, waar ik niet zo van houd. Ik kreeg geen Dame-gambiet op het bord, dus speelde ik een gesloten verdediging. In de opening kreeg ik echter door een penning een Paard cadeau. Daarna heb ik de druk erop gehouden en toen ik ook nog een Toren van mijn tegenstander insloot, gaf hij op.” 1,5 – 1,5.
Toen een hele tijd niets, maar om 23.10 uur gaf Rens Nuwenhoud, op het zesde bord met wit het op. Zijn verslag: “Na de opening dom een stuk verloren. Toen ik vervolgens een aanval naar mijn idee goed pareerde, ging ik zelf in de aanval, maar in een onoverzichtelijke stelling en in mijn enthousiasme raakte ik erg dom mijn Dame kwijt.” 1,5 -2,5.
De volgende partij die afliep was die van Chris Zevenbergen op het vierde bord met wit. De spanning liep – gezien het aantal omstanders – op. Chris liet zich echter niet van de pis brengen en schreef onderkoeld: “Ik had het initiatief, maar wist niet zo goed wat ik daarmee moest doen. Gelukkig blunderde mijn tegenstander in het eindspel, waardoor hij opgaf.” Om 23.25 uur was het toen gelijk: 2,5 – 2,5. Van z’n vader kreeg hij als beloning een schaakboek cadeau.
Toen zat Hans Corbeel op het tweede bord met wit nog te zwoegen. Hij schreef: “Mijn tegenstander nam een verdedigende houding aan. Er was nauwelijks doorheen te komen. Toch behoorlijk aanvallend gespeeld, maar zijn stelling was van gewapend beton. Uiteindelijk kwamen we in de tijdnoodfase. Ik offerde nog van alles en nog wat, maar dat hielp niet. Ik zou zonder meer door de tijd heengaan.” En toen stond het 2,5 – 3,5.
Slot van het verhaal: Er ligt voor ASV 6 een schone uitdaging, nl. de rode lantaarn aan een ander overdragen, maar misschien moet eerst daarvoor de teamleider worden geofferd. Voor het overige was het een uiterst aangename pot.
Verslag: Kees van Keulen