Gisteravond, 12 april, was dan de gezamenlijke slotronde van de 3e klasse C in de SOS-competitie in het Olympuscollege in Arnhem-Zuid, georganiseerd door ASA. Voor ASV 5 stond er nog heel wat op het spel. We stonden laatste, maar moesten tegen De Cirkel 3 uit Ede, die met één wedstrijdpunt meer, maar een bordpunt minder, voorlaatste stond. Door deze match te winnen konden we dus van die vermaledijde laatste plaats afkomen. Overigens, laatste of voorlaatste, lager kan niet en degraderen was dus onmogelijk. Kortom, het ging om de eer en verder nergens anders om. Formeel speelden we een thuiswedstrijd.
Helaas hadden we met drie afmeldingen te maken (Jan Zuidema, Herman de Munnik en Hans Derendorp). Waar we een team zijn bestaande uit 7 vaste deelnemers, hadden we dus twee invallers nodig. Erik wist wat er allemaal niet van afhing en had dus voor twee ijzersterke vervangers gezorgd Maksym Zhezheria en Bram Rouwenhorst. Op basis van hun ELO kwamen ze direct op het eerste en tweede bord. We waren vol goede moed. Dit moest dus lukken: Van de laatste plaats af!
En dan het wedstrijdverloop.
De ellende begon al op bord 1. Door in de verkeerde bus te stappen, was onze eerste border een half uur te laat. Geluk bij een ongeluk, de klok was niet aan gezet.
Om 21.32 uur eindigde de strijd van Ko Kooman met zwart op het vijfde bord. “De openingszetten gingen gepaard met afruil van veel stukken. Ik kwam wel een pion voor, maar in een verder zeer saaie partij werd dit geen voordeel. Na 42 zetten werd op voorstel van mijn tegenstander remise overeengekomen.” 0,5 – 0,5
Om 21.40 uur eindigde de wedstrijd van Bert Sigmond met zwart op het derde bord. “Scandinavische Verdediging. Uiteindelijk werden alle stukken op de Dames na afgeruild.” Op voorstel van Bert remise. 1 – 1
Bram Rouwenhorst wist wat hem te doen stond. Hij schreef: “In het begin mijn Paard kwijt voor een pion, maar na een lang en defensief spel de endgame gewonnen.” Om 21.45 uur stond het toen 2 – 1.
“Daarna een hele tijd niks, maar om 23.28 uur eindigde mijn partij met wit op het zesde bord. Ik kreeg een mooie aanval op de Koningsstelling van mijn tegenstandster, maar zoals mij zo vaak overkomt, wist ik het niet af te maken, waarna het initiatief bij haar kwam te liggen. Het ging slechter en slechter, nog even en ik kon opgeven, maar zag nog een trucje met herhaling van zetten, waardoor de partij in remise eindigde. Nadat de partij was afgelopen, wisten de omstanders direct te laten zien dat mijn opponent niet in herhaling had hoeven te berusten, en dat haar partij dan dadelijk in haar voordeel beslist was. Ik had het ook niet gezien. Ik was blij met deze remise, omdat ik dan in deze competitie toch nog een halfje uit vijf scoorde. In de wedstrijd stond het toen 2,5 – 1,5 voor ons, niet slecht, hoewel de twee nog lopende partijen niet geruststelden.”
En dat bleek al gauw. Om 11.33 uur gaf Pascal van den Born met wit op het vierde bord op. “Pionneneindspel met een Paard voor zwart en een Loper voor wit. Het Paard ging al aardig wat jaartjes mee en was net wat sluwer.” 2,5 – 2,5
Daarna probeerde Maksym het nog heel lang, maar uiteindelijk werd hem het verlies van een pion toch fataal. Hij heeft aan het eerste bord met zwart gestreden voor wat hij waard was. 2,5 – 3,5
En dus bleven we laatste, maar we hebben (het hele seizoen) leuke wedstrijden gespeeld, gestreden voor wat we waard waren , en dat dat te weinig was, nou, dat is dan maar zo! We gingen welgemoed naar huis.
En zeker Ko Kooman, die met de beste score van onze teamleden (4 uit 7) toch maar mooi de waarderingspen daarvoor verdient!
Verslag: Kees van Keulen.