Op donderdag 13 oktober nam het eerste team de aftrap voor de prestigieuze avondcompetitie.
Dirk Hoogland gaf in een vroeg stadium aan op deze dag verhinderd te zijn. In de loop van de wedstrijddag moest Michel Hubert vanwege ziekte ook zijn deelname afzeggen. De honneurs werden waargenomen door Jan van de Linde en Wouter Abrahamse. Na bijna een uur spelen zond de thuisclub het volgende SOS-signaal uit. Eerstebordspeler Mansur Gilmanov blonk uit door afwezigheid waardoor Velp wel erg makkelijk aan een bordpunt zou komen. Zoals een waar voorzitter betaamt, sprong Erik Wille in de bres en met bijna een uur achterstand kruiste hij de degens met de alom bekende kopman van Velp, Wouter van Rijn.
Tijdens de match was ik druk met mijn eigen partij bezig waardoor ik maar flarden van de overige borden zag. Hier komt mijn weergave van de gang van zaken.
Bord 6: Wouter Abrahamse toonde op overtuigende wijze aan waarom hij een gevreesd speler is, met name met de witte stukken. Voordat Tichelman warm gedraaid was, kreeg hij een loper offer op f7 om de oren. Van alle kanten kwamen ineens de witte stukken richting zwarte monarch gemarcheerd. Deze overkill leverde Wouter het volle punt op. (1-0)
Bord 5: De partij van Dusseldorp – Jan van de Linde liep ogenschijnlijk gelijk op. Toen wit zijn torens verdubbelde op de e-lijn, maakt ik mij lichte zorgen over de uitkomst van de partij. Jan zorgde echter voor tegenspel op de h-lijn. Hoe hij het uiteindelijk gefikst heeft, is mij een raadsel maar op het wedstrijdformulier staat dat Jan gewonnen heeft. Waarvan akte. (2-0)
Bord 1: En dan zit je daar op bord 1: Je tegenstander heeft ruim 300 elopunten meer en 45 minuten meer bedenktijd op de klok. Tel daarbij op een opening die je alleen maar met de Franse slag kunt spelen en je weet dat de overlevingskansen tot een nulpunt zijn gedaald. Erik Wille sloeg al deze premisses in de wind en speelde een meer dan degelijke partij. Wouter van Rijn speelde de hoofdvariant van de Winawervariant van het Frans. Lange tijd ging de partij gelijk op. Misschien iets meer gelijk voor Wouter. Op zet 26 maakt Wouter een grove fout. Erik vindt het juiste plan en plaatst een winnende aanval. Puik afgemaakt! (3-0)
Hiermee lieten de “invallers” zien dat zij uit het goede hout gesneden zijn.
Bord 3: Supergeconcentreerd betrad Saša Albers het speelveld. Zijn aandacht lag voor 100% bij de wedstrijd…..Nee, niet bij de wedstrijd ASV-Velp maar bij de voetbalwedstrijd ………
Toen Midtjylland 2-2 scoorde, bleek dit zijn uitwerking te hebben op Saša. Een ogenschijnlijke gevaarlijke mataanval bleek een slag in de lucht en werd door tegenstander Alain van der Velden met een listige pionopmars d4-d5 in de kiem gesmoord. In eerste instantie weigerde Saša het remiseaanbod maar er was uiteindelijk geen doorkomen aan.(3½-½)
Bord 7: Toon Janssen speelde op bord 7 een soort Moderne Tiger, althans iets met vroeg …g6 en ..Lg7. Toen ik later naar de stelling keek miste ik de witveldige zwarte loper. Mijn schaakgevoel zei dat Toon deze loper nodig had. Zou dit de reden zijn waarom tegenstander van Capellerveen aan het langste eind trok? (3½-1½)
Bord 8: Op dit bord gaf Bram Zaalmink schaakles aan de ervaren rot Eric de Winter. Je plaatst een stuk op de voorpost van een half open lijn. Vervolgens verdubbel je de torens op deze halfopen c-lijn en start je een minoriteitsaanval. Je creëert een zwakke broeder in het vijandelijke kamp en langzaam maar zeker dring je de vijandige stelling binnen om meer onheil te stichten. (4½-1½)
Bord 4: Ik weet niet hoe hij het voor elkaar krijgt, maar in elke wit-partij weet Rob van Helvoort van zijn dameloper een veredelde pion te maken. Het is een gave. Waarschijnlijk gesteund door Philidor’s gedachte “de pion is de ziel van het spel” start Rob elke partij met negen pionnen. Een bijkomend voordeel van deze strijdwijze is het feit dat je minder stukken kunt verliezen dan je tegenstander. Na een Alapin-opening drong een vijandelijke toren het witte bolwerk binnen. Tegenstander Schadd werd door schade en schande wijs want voor deze toren was geen retourkaartje inbegrepen. Rob incasseerde de kwaliteit en speelde het eindspel sterk uit. (5½-1½)
Bord 2: Op zaterdag spelen ze samen in hetzelfde team tegen Groningen en een halve week later ontmoeten zij elkaar aan weerszijden van het bord. Na een rustige hybride Reti-Slavische-Grünfeld-opening werd al snel een dubbeltoren eindspel bereikt. Tom Bus heeft de betere kansen, maar Vadim van Kuijk speelt het eindspel sterker en komt zeer goed te staan. De grote tijdnood en de luidruchtigheid van enkele kiebitzers dwingen de twee spelers tot een puntendeling.(6-2)
De einduitslag lijkt voor zich te spreken. Toch is dit niet geheel waar. Velp heeft dapper tegenstand geboden en op sommige borden iets meer punten verdiend. Van de andere kant liet ASV zien wat een voordeel het is wanneer je een grote vereniging bent en over een groot arsenaal aan adequate invallers beschikt.
Verslag: Tom Bus
